Skocz do głównej treści strony

Propozycje zabaw gr. III i IV 23.09.2021

Utworzono: 22-09-2021

Temat tygodnia: Żegnamy lato

Temat dnia: Górska przygoda

1.      Na początek zabawa rytmiczne dłonie

 

1.      Echo – zabawa językowo-głosowa.

Na początku zabawy rodzic przypomina dziecku, czym jest echo i gdzie najczęściej możemy je usłyszeć. W zabawie dzieci stają się echem w górach. Rodzic wypowia­da głoski a następnie wyrazy „górskie echo” powtarza.

 

2.      Górska przygoda – słuchanie opowiadania W. Widłaka i rozmowa na temat treści opowia­dania, nawiązanie do doświadczeń dzieci.

Góra

(fragmenty)

− Daleko jeszcze? − zapytała zdyszana kaczka Katastrofa.

Pan Kuleczka pomyślał, że chyba już słyszał to pytanie, i to nawet kilka razy. Ale nie zdążył nic odpowiedzieć, bo wcześniej odezwał się pies Pypeć.

− Przecież wiesz! − wysapał. – Rano Pan Kuleczka mówił. Całkiem daleko, ale jak dojedziemy, będziemy zadowoleni. I wszyscy się zgodziliśmy. […]

− Czasem wchodzi się pod górkę, ale za to wraca się z górki – wydyszał jednym tchem Pypeć.

Pan Kuleczka się uśmiechnął, bo było to słowo w słowo to, co powiedział im wszystkim rano, przed wyprawą.

− Bzyk-bzyk − zabzyczała mucha Bzyk-Bzyk. Latała sobie zygzakiem jakby nigdy nic. Dla niej czy z górki, czy pod górkę nie miało żadnego znaczenia.

Katastrofa zdjęła swoją kolorową czapeczkę, położyła na dużym kamieniu przy ścieżce i usiadła. Wszyscy stanęli.

− A ja myślę, że najlepiej byłoby schodzić z górki, a potem wchodzić też z górki! − wypaliła Katastrofa. […].

− Wiesz, Katastrofciu − powiedział w końcu Pan Kuleczka – myślę, że jakbyśmy tylko tak schodzili z górki i wchodzili z górki, to strasznie nisko byśmy weszli.

I wyjął z plecaka soczek i małe co nieco na poprawę humoru. Katastrofa miała jeszcze ochotę powiedzieć, że inni to mają lepiej i łatwiej im wchodzić pod górkę, bo albo mają cztery łapy, albo długie nogi, albo nawet skrzydełka, na których da się latać, nie tak jak niektórzy, co mają tylko dwie krótkie łapki i skrzydełka do niczego… Ale małe co nieco zadziałało, więc powiedziała tylko „dziękuję”, zeskoczyła z kamienia i ruszyli dalej.

Szli i szli. Ze ścieżki zrobiła się ścieżynka, a z dużych drzew, jakie przy niej rosły − małe drzewka, aż w końcu wyszli na polanę…

− Już! − powiedział Pan Kuleczka.

− Och! − wysapali równocześnie Pypeć i Katastrofa.

− Bzyk-bzyk! − zabzyczała oczywiście Bzyk-Bzyk, bo w tym towarzystwie raczej nikt inny oprócz niej nie bzyczał.

Było tak, jakby lecieli niewidzialnym samolotem, a może balonem. Pod sobą, daleko, widzieli z jednej strony góry pokryte zielonym lasem, który stąd wyglądał trochę jak mech na skale. Tam gdzie kilka gór stykało się ze sobą, pomiędzy nimi widać było jasne kropki domków, o wiele mniejszych od pudełka zapałek. Z drugiej strony, jeszcze dalej, ktoś rozłożył kraciastą narzutę na łóżko.

− To pola − powiedział Pan Kuleczka, cicho, jakby nie chciał nikogo zbudzić. − O, a tam – zobaczcie − leci orzeł!

I rzeczywiście. Między nimi a kraciastymi polami unosił się w powietrzu jakiś wielki ptak.

− On jest pod nami… − wyszeptała Katastrofa. – Lata, ale jest niżej…

[…] Pan Kuleczka miał straszną ochotę zapytać, czy warto jednak było wchodzić pod górkę, ale się powstrzymał. Zamiast tego powiedział w końcu:

− No, to schodzimy! Teraz będziemy mieli z górki.

I wcale się nie dziwił, kiedy Katastrofa powiedziała:

− Ale wejdziemy tu jeszcze kiedyś, prawda?

Wojciech Widłak

 

Następnie rodzic stawia pytanie: Dlaczego ciężko wchodzić pod górkę, a schodzić lżej? Wspólnie próbujemy znaleźć odpowiedź. Opowiadamy o swoich doświadczeniach i przy­godach podczas wycieczek górskich i o kontaktach z prawdziwymi góralami. Rodzic podaje przykłady gwary góralskiej: bacioki (kalosze), bicygiel (rower), byrka (owca), brewe­żyć (żartować), chałpa (dom), chodok (chłopak), gazda (gospodarz).

Strój górali podhalańskich

 

4. Piosenka do wysłuchania

 

„Ważne sprawy na górskie wyprawy” – rozmowa kierowana w oparciu o w/w piosenkę.

Dzieci odpowiadają na pytania dotyczące bezpieczeństwa podczas górskich wędrówek, odpowiedniego sprzętu i odzieży (właściwe buty, wygodny strój) oraz wyposażenia (apteczka, okulary, butelka wody, kanapki, krem z filtrem przeciwsłonecznym). Rozmowa dotyczy także konieczności trzymania się szlaków, wzmożonej ostrożności oraz roli, jaką spełnia Górskie Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe.

 

5      „W grocie Króla Gór” – improwizacje ruchowe do muzyki poważnej.

Dzieci uważnie słuchają utworu. Następnie wykonują rysunki na temat wrażeń i skojarzeń, jakie wywołuje w nich utwór. Dziecko własnymi słowami stara się opowiedzieć historię, której fragment narysowało. Po omówieniu pracy zapraszamy do zabawy: podczas pierwszego, cichego fragmentu utworu dziecko porusza się w różne strony. Kiedy muzyka staje się głośniejsza, dziecko podnosi ręce i tworzy górskie łańcuchy: Złączone ręce stara się trzymać wyciągnięte, na ile jest to możliwe w górę (postrzępione granie). Kiedy muzyka osiąga fazę kulminacyjną, puszcza ręce i  improwizuje ruch do muzyki, zatrzymując ruch podczas pauz.

 

 

 

6.      Zabawa ruchowa rozwijająca spostrzegawczość – Na górskim szlaku.

Przygotowujemy karteczki w kolorze czerwonym oraz taśmę. Dzieci bawią się w chodzenie po górskim szlaku – odnajdują przyczepione przez Rodzica w różnych miejscach karteczki w wybranym kolorze, np. czerwonym.

 

7.      Praca plastyczna – góry

 

Kartki  malujemy farbami (górna część na niebiesko, dolna na zielono). Po wyschnięciu gnieciemy papier  i tworzymy z niego góry. Przyklejamy je na karton i malujemy szarą i białą (na szczytach) farbą. Tniemy bibułę i robimy z niej choinki. Przyklejamy je na karton.

Propozycje zabaw gr. III i IV 23.09.2021